معجزه مامان و بابایی

محمدرضاي عزيزم ديروز که سرما خورده بودي و تب داشتي و شب قبلش که تا صبح روي سرت بيدار بودم و ذکر ميگفتم  به اين فکر ميکردم که بهترين روزهاي زندگيمون همين روزهاييه که من  با استرس بيدار شدن شما آروم آروم لباس تنت مکينم بغلت ميکنم و ميبرمت خونه ماماني...در طول مسير کوتاه صلوات ميفرستم که شما راحت لالا کني و بيدارنشي....بعد سوار سرويس ميشم و ميرم سرکار...تا ساعت 12 و ربع که حسابي خسته شدم  ...بعد که ساعت به 12 ميرسه انگار دوباره روزمن شروع ميشه با عجله وسايلمو برميدارم و با سرعت نور ميام دنبال شما...تشنه تشنه ميرسم خونه ماماني...شما هميشه منتظر من هستي..با ديدن من شروع ميکني به دويدن و شعر خندوانه را خوندن..اينقدر تند ميدوي که نمي...

روزهاي بزرگ شدنت پشت سر هم ميگذره و من و بابايي هم چشم دوختيم به بزرگ شدن شما.... انصافا رشد و بزرگ شدنت...حرفاي جديد و کاراي تازه اي که ياد ميگري و با اشتياق انجام ميدي يکي از بي نظير ترين نعمت هاي خداست که من و بابايي داريم تجربه ميکنيم. محمد رضاي ناز من....از برکت وجود تو بالاخره ما خونه خريردم....اولين لونه عشقمون که تک تک آجرهاش با کار و تلاش من وبابايي شکل گرفته....هفته قبل کار سند خونه تموم شد...اصلا راحت نبود...شايد تو بزرگ بشي..و داشتن خونه اصلا چيز خاصي برات نباشه...دقيقا مثل خود ما که که از لحظه اي که چشم باز کرديم ...يه خونه خوشگل حياط دار ديديم و تا همين امروز هم فکر نميکرديم مامان و بابامون چکار کردند براي اين خونه....ولي...

محمد رضاي عزيزم ما يه ماهه که وارد سال جديد شديم...امسال دومين سالي بود که زندگي سه نفرو رداريم تجربه ميکنيم... اين زندگي سه نفره خيلي خيلييييي متفاوته..با زندگي قبلي مون...تمام وجود من و بابايي با تو و نفس هات گره خورده تو سال جديد چندبار اومدم برات بنويسم اما اينقدر نگران دندوناي نازت بو.دم که ترجيح دادم نگراني هامو تونوشته هام حس نکني.... متاسفانه نميدونم چرا اما شما از يکسالگي راهي دندونپزشکي شدي...و فکر کنم رکورد کم سن و سال ترين متقاضي عصب کشي را شکستي...اچند روز ديگه وقت عصب کشي داريم ..و هرروز که نزديک تر ميشيم ..من از واکنش هاي قابل پيش بيني و غير قابل پيش بيني شما نگران تر ميشم.... خدا کنه بتوني اين درد را هم خوب تحمل ک...